فرازی از حکمت 31 نهج البلاغه
بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
وَ قَالَ علیه السلام
و درود خدا بر او ، فرمود :
وَ سُئِلَ علیه السلام عَنِ الْإِیمَانِ
(از ایمان پرسیدند ، جواب داد)
فَقَالَ الْإِیمَانُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ عَلَى الصَّبْرِ وَ الْیَقِینِ وَ الْعَدْلِ وَ الْجِهَادِ
1ـ شناخت پایه هاى ایمان : ایمان بر چهار پایه استوار است : صبر ، یقین ، عدل و جهاد .
وَ الصَّبْرُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ عَلَى الشَّوْقِ وَ الشَّفَقِ وَ الزُّهْدِ وَ التَّرَقُّبِ
صبر نیز بر چهار پایه قرار دارد . شوق ، هراس ، زهد و انتظار.
فَمَنِ اشْتَاقَ إِلَى الْجَنَّةِ سَلَا عَنِ الشَّهَوَاتِ
آن کس که اشتیاق بهشت دارد ، شهوت هایش کاستى گیرد ،
وَ مَنْ أَشْفَقَ مِنَ النَّارِ اجْتَنَبَ الْمُحَرَّمَاتِ
و آن کس که از آتش جهنّم مى ترسد ، از حرام دورى مى گزیند ،
وَ مَنْ زَهِدَ فِى الدُّنْیَا اسْتَهَانَ بِالْمُصِیبَاتِ
و آن کس که در دنیا زهد مى ورزد ، مصیبت را ساده پندارد ،
وَ مَنِ ارْتَقَبَ الْمَوْتَ سَارَعَ إِلَى الْخَیْرَاتِ
و آن کس که مرگ را انتظار مى کشد در نیکى ها شتاب مى کند .
وَ الْیَقِینُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ عَلَى
یقین نیز بر چهار پایه استوار است :
تَبْصِرَةِ الْفِطْنَةِ وَ تَأَوُّلِ الْحِکْمَةِ وَ مَوْعِظَةِ الْعِبْرَةِ وَ سُنَّةِ الْأَوَّلِینَ
بینش زیرکانه ، دریافت حکیمانة واقعیت ها ، پند گرفتن از حوادث روزگار ، و پیمودن راه درست پیشینیان .
mohsen .r
