بیابان

مثل اینکه بهتر است؛بــــروم

از اینجا که فضای دلتنگی اش خفه ام میکند؛

از دست دلتنگی تــــــو

سر به بیابان می گذارم.............

جسارت

هـــوای دلم عجیب برایت گرفته؛

راستی

جسارت نباشدآقا؛کــــی می آیــــی؟!

عاشقانه

برای نوشتن عاشقانه هایم

دلیل نمیخواهم؛

حسش که باشد

آنچه باید گفت؛جاری میشود.....

چه میخواهد

هـــــــی نـــگـــو دلــم ایـــنــطــور می خـــواهــد؛

بــبــیــن خــــــــــــدا چـــه مـــی خـــواهــــد؛

شیخ رجبعلی خیاط

شکستم

من

پا به پای این نوشته ها شکستم.............

از تو گفتن ها....

آقا ببخش شعر های ما قبول طبع شما نیست؛کوچه بازاریست؛؛؛

آقا کبوترم کن و زیر پرت بگیر؛دیگر دلم وسیع شده؛فکر دانه نیست؛؛؛

امشب عجیب پیله کرده ام بهت؛

کاش پروانه بودم و می آمدم تو آسمون دورت می گشتم؛

چشم و گوش دلم را باز کرده ام؛

تشنه ی نگاه و صدایت هستم؛

زندگی برای من

همین

از تو گفتن هاست؛

بی تعارف بگم آقا

من تمام هستی ام را از شما دارم

یاامام حسن عسگری

با خط اشک و آه و گریه می نویسمت؛

تــــو را غریبانه کشتند...تو را مظلومانه کشتد...

غم نوشت:
سرت سلامت آقاجانم

اغیثینی یا اماه...

علی اصغر

درس عاشقی را از

محسن

آموخت!

شرمنده ام

همین بیادت بودن

برایم تمام دنیاست؛

شرمنده ام آقا؛هیچ ندارم برای نوشتن.....

شیخ رجبعلی خیاط

یکی از دوستان شیخ
به قصد زیارت شیخ رجبعلی خیاط از منزل خارج میشود؛
در بین راه اندیشه ی گناهی به سرش میزند؛
به منزل شیخ که میرسد و می نشیند؛

شیخ میگوید:

فلانی! در چهره ی تو چه چیزی می بینم...!؟
 در دل میگوید:// یـــــــا ســــتـــارالعـــیـــوب //
شیخ می خندد و می پرسد:
چه کار کردی آنچه می دیدم,مـــحـــو و ناپدید شد...!؟